پنجه ی مریم رسته در شکاف صخره ای ،این همه رنگ ازکجا آورده ای تا به شکوفه ای
قطره قطره شکوفه ازصخره ها گردآورده ام ،ازگلبرگهای سرخ دستمالی بافته ام
تا به آفتـــــــــــــاب هدیه کنم .
تا قدمگاه نگاهت ،به زلالی چشمه های خروشانت و به زیبایی تابش تلا لو چشمانت
قدم به قدم ،چکه چکه ،یواش یواش
آهسته درمیزنم،صدات میکنم ،
نه جوابی نیومد...
ایندفعه کمی بلندتر صدامیزنم...
بازم کسی در روباز نکرد...
باخودم گفتم نشد،فریاد زدم ...
ناگهان دیدم در باز است...
صاحب خانه به گرمی استقبال کرد...
وای بر من چه زود قضاوت کردم...
